Kaygılı çocuklara sahip ebeveynler için 8 öneri | Anne
Bu aceleci dünyada bir çocuğu yetiştirmek hiç de kolay değildir. Ne kadar iyi bir ebeveyn olmaya çalışsanız da, yorgun düşeceğiniz anlar olacaktır. Çocuklar, çeşitli zorluklarla karşılaştıklarında düşük benlik saygısı, endişe ve yoğun anksiyete yaşayabilirler. Bazen basit bir durum bile çocukta kaygıları tetikleyebilir ve bu, onun fiziksel ve zihinsel tutumunu etkileyebilir. Örneğin; diğer çocuklarla sosyalleşememe, okulda başarısızlık, iştah kaybı ya da uyku sorunları gibi belirtiler ortaya çıkabilir. Bu durumlarla başa çıkmanın doğru ve yanlış yolları vardır ve ne yaptığına bağlı olarak durum düzelebilir ya da daha kötü hale gelebilir. Eğer çocuğunuz anksiyete yaşıyorsa, bu kanıtlanmış yöntemleri deneyebilirsiniz:
Birisine her şeyin yolunda olduğunu söylemek, durumu daha da kötü hissettirebilir ve bu sakinleştirici çabalar çoğu zaman sinir bozucu olabilir. Aslında, kelimelere ihtiyaç yok; harekete geçin. Eğer çocuğunuzun sorununu biliyorsanız, çözüm için adım atmaya başlayın. Örneğin; siber zorbalıkla ilgili bir sıkıntısı varsa, ona sosyal medyada güvenlik ve gizlilik ayarlarını nasıl geliştireceğini gösterin.
Anksiyete atakları sırasında, zihin endişelere odaklandıkça stres artar ve kalp atışları hızlanır. Aşırı heyecanlanma, tüm bedeni alarma geçirir ve rahatsız edici fizyolojik sonuçlar doğurur. Bunu önlemenin en basit ve etkili yollarından biri nefes egzersizleri yapmaktır. Eğer bilmiyorsanız hemen öğrenmeli ve çocuğunuza da öğretmelisiniz. Sadece 5 dakika boyunca alınan derin nefesler, beynin mantıklı düşünme kısmının çalışması için gerekli zihinsel sakinliği sağlayabilir.
Birinin diğerinden neden rahatsız olduğunu ya da kolayca çözülmesi gereken bir problemi neden büyüttüğünü anlamak her zaman kolay olmayabilir, özellikle de arada büyük bir yaş farkı varsa. Bu durumda, onun kaygılarını küçümsemek yerine, durumu onun gözünden görebilmek ve empati kurmak gerekiyor. Ara sıra korkmanın ve kaygılanmanın son derece doğal olduğunu öğrenmelerini sağlamak önemlidir ve bununla nasıl başa çıkabileceklerini öğretin…
Çocuklarınıza nasıl hissettiklerini paylaşmayı ve nefes egzersizlerini öğretmek iyi bir başlangıçtır, ama kendini tekrarlayan kaygı döngüsünden çıkmaları için zihinlerini dağıtabilmeleri de oldukça önemlidir. Belirli bir probleme odaklandıklarında, rasyonel düşünemezler. Onlara ilginç ve rahatlatıcı bir konuya doğru zihinsel yolculuklarında yol gösterin. Kendilerini hangi koşullarda daha rahat hissettiklerini öğrenin ve bu koşullara ulaşmalarını sağlayın. Hayal gücünün gücünden yararlanmaktan çekinmeyin.
Çocuklar mantıklı açıklamaları düşündüğünüzden çok daha iyi anlayabilir ve neyin nasıl çalıştığını öğrenmeyi her zaman severler. Tabii ki, ona sağlıklı bilgiler vermek için öncelikle kendinizi durumun psikolojik ve biyokimyasal ayrıntılarıyla donatmalısınız. Yaşadıklarının doğal ve normal olduğunu bilmeleri için bilimsel açıklamalara başvurmak, çözüm sürecini hızlandıracaktır.
Kaygı, çocuğunuzu sakinleştirdikten ve onunla konuştuktan sonra kolayca ve kendiliğinden kaybolmaz. Stresli durumlar, kaygının geri dönüşünü tetikler. Bu yüzden güvenli bir atmosfer oluşturmak çok önemlidir. Çocuğunuz her zaman kaygılarını sizinle paylaşabileceğini bilmelidir; bu, onun için çok değerlidir. Bu güven, onlara sorunlarıyla yüzleşme gücü verir.
Her zaman yaslanacağı birinin olduğunu bilmesi onu güvende hissettirir; fakat çocuğunuzun duygularını kendisiyle kontrol etme yeteneğini de kazanması gerekir. Çocuğunuz, çeşitli yöntemlerle sakinleştikten sonra, daha mantıklı bir yaklaşım ile durumu tekrar değerlendirebilir ve bu da olumsuz iç sesini bastırmasına yardımcı olur. Ona mantığını kullanmayı öğretin.
Eğer çocuğunuz panik atak geçirdikçe kaygılarıyla savaşmaya çalışıyorsanız, bu geçici bir çözüm olacaktır. Anksiyete ile yaşamak korkutucu ve üzücü bir deneyimdir; olaylar, anılar ya da kelimelerle tekrar tekrar tetiklenebilir. Özellikle sebepleri bulmalı ve bunlara odaklanmalısınız. Çocuğunuz, yavaş yavaş korkuları ile yüzleşmeye ve rahatsız edici durumlarla başa çıkabilmeye başladığında, bu korkular yavaşça azalacaktır. Onun konfor alanından çıkmasına yardımcı olun ve endişeli hissetmesini önleyecek mekanizmaları, zihinsel araçları ve becerileri geliştirmesinde destek olun.
