Çocuklarınız Sözlerinizi Dikkate Almıyor Mu? | Unigo

Çocuğunuzun tuvalet eğitimi sürecinin başladığı 2 yaş civarında, her evde ufak tefek sorunlar da baş göstermeye başlar. İletişim kurmanın tam da bu dönüm noktasında, birden çocuğunuzun sözlerinizi dinlemediğini görebilirsiniz. İsyankâr ve dik başlı tutumlar, tahammül sınırlarınızı zorlayabilir! Ağlayarak, kendini yere atarak tepkiler veriyor ve hem eşyalarına hem de kendine zarar verebiliyor. İstediğini elde etmek için evde adeta bir savaş çıkar!

Çocuğunuzun şımarıklığı ve agresifliği ev ortamıyla sınırlı kalmıyor; dışarı çıktığınızda da onun istekleriyle boğuşmak zorunda kalıyorsunuz. Bu durum, pek çok anne babanın karşılaştığı yaygın bir senaryo…

İlk Kural: Sabırlı Olmak!

Anne ve babalar, çocuklarının kendilerini dinlemesi için neler yapabilir? Bunun bir çözümü var mı? Ebeveynlikte en kritik iki özellik, sabırlı ve soğukkanlı olmaktır. Çocuklarına söz dinletmekte zorlanan anne ve babalara yönelik bazı önerilerimizi şu şekilde sıralayabiliriz;

Ne çok katı bir disiplin ne de aşırı rahat bir eğitim yaklaşımı! İkisi de yanlış. Anne ve babaların tutarsız ve kararsız tutumları, geniş aile yapılarında çocukların isyankarlığını artırır. Çocuk, istediği bir şey için evin herhangi bir ferdinin bunu yapacağını bilir. Anne “Hayır” dediğinde, babaya başvuracaktır. Baba da “Hayır” derse, dedeye ve ninesine yönelecektir. Her zaman istediğini elde eden çocuk, anne babayı otorite olarak görmeyecek ve sözlerinizi kesinlikle dinlemeyecektir!

Evde Birinin “Hayır” Dediğine, Diğeri “Yapabilirsin” Dememeli!

• Çocuğunuza davranışının yanlışlığını nazik bir dille açıklamayı deneyin. Evde bir kişinin “Hayır” dediği bir isteğe, diğerleri müdahale etmemelidir.
• Çocuğunuza tutarlı bir şekilde yaklaşın. Engel koymadan önce seçeneklerini bilmesini sağlayın.
• Çocuğunuzu fazla eleştirmeyin, hatalarını yüzüne vurmayın. Herkesin hata yapabileceğini, bunu görüp bir daha ki sefere doğruyu yapması gerektiğini ifade edin.

Çocuğunuzun Özgüvenini Kaybetmemesi Gerek!

• Çocuğunuzdan yaşına ve yeteneklerine uygun taleplerde bulunun zira başarısızlık durumlarında özgüveni zedelenir. Özgüven kaybı yaşayan çocuk, zamanla sizin sözlerinizi de dikkate almayacaktır.
• Aşırı disiplinin olumsuz etkilerinin yanı sıra, çocuğunuza arkadaşça yaklaşmak da yanlış bir tutumdur. Unutmayın ki siz onun anne ve babasısınız; arkadaş değil. Çocuklar aile içinde bir otoriteye ihtiyaç duyar; dışarıda ya da okulda arkadaşları olacaktır. Önemli olan, önce iyi bir ebeveyn olmaktır.

Onu Diğer Çocuklarla Kıyaslamayın!

• Çocuklarınızı başka çocuklarla asla kıyaslamayın. Ona bu şekilde eleştiride bulunmayın.
• Kurallarınız açık, net ve basit olmalıdır. İsterseniz kuralları birlikte belirleyin.
• Ağladığında asla pes etmeyin. Eğer her ağladığında istediğini elde ettiğini düşünürse, işler daha da karmaşıklaşacaktır.
• Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirin. Eğer sürekli akıllı telefonunuzla meşgulseniz, çocuğunuzdan da aynı davranışı beklemeyin. İşten döndüğünüzde telefonunuza sarılmayı bırakın; onunla oyun oynayın, kitap okuyun ve birlikte eğlenin.

Siz Televizyonun Önünde Saatlerce Oturuyor Musunuz?

• Televizyonun başında sabahlayan çocuğunuzu eleştirmeden önce, kendinizi sorgulayın. Siz ne kadar süre televizyon izliyorsunuz? Elinde TV kumandası olan ebeveynler, çocuklarının bu durumu nasıl eleştirebilir?
• Sabırlı olmayı ve acele etmemeyi ona da öğretin. Her şeyin bir zamanı vardır.

Çocuğunuzu Takdir Ederken Ölçüyü Kaçırmayın!

• Ona gurur duyduğunuzu ifade edin, sevginizi gösterin ama takdir ederken de sınırları aşmamaya dikkat edin; hediyelere boğmayın.
• Çocuğunuzu fazla korumacı bir şekilde yetiştirmeyin. Kendi sorunlarıyla baş etmeyi öğrenmesine fırsat verin. Arkadaşlarıyla yaşadığı küçük sorunlarda devreye girmeyin.

Bağırmak ve Ceza Vermek Çözüm Değil!

• Çocuğunuza bağırmak ya da cezalandırmak asla bir çözüm değildir. Eğer ceza verdikten sonra yine istediğini elde ediyorsa, bu durumu alışkanlık haline getirebilir. Dolayısıyla, bağırmak ve ceza vermek yine onun lehine sonuçlanacaktır. Kötü bir döngü; en başta söylediğimiz gibi sabır ve sakinlik esastır.
• “Her yolu denedim ama çocuğum yine de sözümü dinlemiyor, ağlama krizlerine giriyor” diyorsanız, mutlaka bir uzmandan (pedagog/psikolog) yardım alın. Destekten çekinmeyin.