Çocukların Ebeveynleriyle Beraber Uyumak İstemelerinin Nedenleri | Anne
Her ebeveyn, gecenin bir anında küçük bir çocuğun yatağa gelmesinin ya da çocuğun anne ve babasıyla uyuma isteğinin oluşturduğu duyguyu bilir. Peki, çocuklar neden bizimle uyumak istiyor? Ve neden kendi başlarına uyumaya bu kadar isteksizler?
İnsanlık tarihinde, çocukların yetişkinlerden ayrı kendi yataklarında uyuması oldukça yakın bir zamanda gerçekleşmiştir. Tarih boyunca, uyku genellikle ailece birlikte gerçekleştirilmiş bir aktivite olmuştur. Beşinci yüzyıla ait Avrupa’da uyku alışkanlıklarına dair ortaçağ kayıtları, uykunun sosyal ve toplumsal bir deneyim olduğunu ortaya koymakta; yatak odalarına ziyaretçilerin kabul edilmesi veya birçok aile üyesinin aynı yatakta uyumasının yaygın olduğunu göstermektedir. Başkalarıyla uyumak, genellikle kişisel güvenliği artırmanın, kaynakları korumanın ve sıcaklık sağlamanın bir yolu olarak algılanmıştır. Ayrı uyku alanlarına sahip olmak, yalnızca azınlığın karşılayabileceği bir durumdu; bu nedenle yatak arkadaşı seçimleri mevcut sosyal bağları ve toplumsal yapıları yansıtmaktaydı. Toplum geliştikçe, bireysel uyku alanları daha yaygın hale geldi ve birçok batı ülkesinde lüks ile refahın bir göstergesi olarak değerlendirildi. Zaman içerisinde, kimin kiminle yattığına dair sosyal kurallar değişiklik gösterdi ve bu, aidiyet, kimlik, bakım, yakınlık ve bağımsızlıkla ilgili sosyokültürel ve ailevi değerlerdeki daha geniş değişiklikleri yansıtmaya devam etti.
Memeliler olarak biyolojik içgüdümüz, yavrularımızla sıcaklık, hayatta kalma, hazırlık ve bağ kurma amacıyla uyumaktır. Yakın mesafede uyumak, çoğu memeli türü için norm haline gelmiştir. İnsan yavruları, doğumda en olgunlaşmamış memelilerden biri olup, diğer memelilere göre daha fazla beslenme gereksinimi duyarlar. Sosyokültürel değerler, kimin kiminle uyuduğunu belirlemede önemli bir rol oynamaktadır. Sosyal varlıklar olarak, birlikte olmanın, kabul görmenin ve sevilmenin gelişim ve refah açısından hayati önemi vardır; bu durum, dünyadaki yerimizi anlamamız açısından da gereklidir. Ayrı uyku alanları gün geçtikçe daha fazla mevcut olsa da, birçok yetişkin, bir zamanlar yataklarını bir partner, çocuk veya hatta evcil hayvan ile paylaşmıştır. Çocuklar, özellikle savunmasızlık hissettikleri anlarda (örneğin gece boyunca) ayrılık kaygısı nedeniyle yetişkinlerle uyumaya yatkın olabilirler. Aynı bağlanma isteği, birçok ebeveyni geceleri çocuklarıyla yakın kalmaya teşvik edebilir. Birlikte olmanın sağladığı güven duygusu, ebeveynlerin çocuklarının kendilerini güvende ve korunaklı hissetmeleri için içgüdüsel bir davranışıdır. Ancak, yatağı paylaşmak, modern yaşamın dinamiklerine göre her zaman uygun olmayabiliyor; özellikle de ertesi gün işe gitmek için iyi bir gece uykusuna ihtiyaç duyan ebeveynler için…
Çocukların geceleri uyumak için ebeveynlerine yönelmesinin birçok biyolojik, kültürel, tarihsel ve bilimsel nedeni vardır. Çoğu küçük çocuk, seçim şansı verildiğinde ebeveynleriyle büyük yatakta uyumayı tercih etmektedir. Ancak bu durum, ebeveynler için sağlıklı bir uyku deneyimi sağlamayabilir…
İlginizi çekebilir: Anne ve bebeğin birlikte uyuması (Co-sleeping)
Referanslar
Sarah Blunden. “Co-sleeping with children has biological benefits – but it’s not always the answer to a good night’s sleep”. Şuradan alındı: https://www.theguardian.com/commentisfree/2023/aug/29/co-sleeping-with-baby-kids-children-benefits-negatives-everything-you-need-to-know (29.08.2023)
